نمی در یم - سفرنامه حرمین شریفین - قسمت دوم

خدا ایمان را واجب کرد براى پاکى از شرک ورزیدن ، و نماز را براى پرهیز از خود بزرگ دیدن ، و زکات را تا موجب رسیدن روزى شود ، و روزه را تا اخلاص آفریدگان آزموده گردد ، و حج را براى نزدیک شدن دینداران ، و جهاد را براى ارجمندى اسلام و مسلمانان ، و امر به معروف را براى اصلاح کار همگان ، و نهى از منکر را براى بازداشتن بیخردان ، و پیوند با خویشاوندان را به خاطر رشد و فراوان شدن شمار آنان ، و قصاص را تا خون ریخته نشود ، و برپا داشتن حد را تا آنچه حرام است بزرگ نماید ، و ترک میخوارگى را تا خرد برجاى ماند ، و دورى از دزدى را تا پاکدامنى از دست نشود ، و زنا را وانهادن تا نسب نیالاید ، و غلامبارگى را ترک کردن تا نژاد فراوان گردد ، و گواهى دادنها را بر حقوق واجب فرمود تا حقوق انکار شده استیفا شود ، و دروغ نگفتن را ، تا راستگویى حرمت یابد ، و سلام کردن را تا از ترس ایمنى آرد ، و امامت را تا نظام امت پایدار باشد ، و فرمانبردارى را تا امام در دیده‏ها بزرگ نماید . [نهج البلاغه]

نوشته شده توسط: یه معلم

جمعه 87 شهریور 22 1:39 صبح

صبح شنبه 13 مرداد هشتاد و ششه و داریم آماده می شیم برا اولین زیارت مسجد النبی(ص) .... یه استرس خاصی وجودم رو گرفته.... این اولین دیدار من با حرم پیامبر(ص)، مسجد النبی(ص) و گنبد خضراست.... یه عمر آرزوش رو داشتم و الان داره محقق می شه..

از هتل راه افتادیم. فاصله مون با حرم، چند صد متر هم نیست ولی انقدر ساختمونهای سر به فلک کشیده دور حرم هست که هنوز نمیشه فضای حرم رو دید. یکی دو تا کوچه و خیابون تو مسیر رو دارم طی می کنم. شوق دیدن حرم، کاری کرده که دیگه حواسم به هتلها و مراکز تجاری بین راه نیست. آخرین کوچه رو که رد می کنم نرده های دور حرم اولین چیزیه که به نظرم میاد و نوید رسیدن به بهشت پیامبر(ص) رو بهم می ده.

آستانه در حرم که می رسم، "السلام علیک یا رسول الله(ص)" ناخودآگاه تو دلم و رو زبونم میاد؛ اما حتما این بار هم پیامبر(ص) پیش دستی کرده و مثل تمام عمر پربرکتش قبل از من سلام کرده... دلم که می شکنه "باذن الله و اذن رسوله..." رو می گم و پا روی سنگفرش سید صحن می ذارم . آره! من الان تو صحن مسجد پیامبرم. راه نمی رم.... انگار دارم پرواز می کنم. به یاد قدم زدن تو صحن جامع امام رضا(ع) ..... (راستی! امام رضا(ع)! ممنونتم که منو پیش جدت راه دادی...) فضای صحن رو طی کردم و رسیدم جلوی یکی از درهای غربی حرم. وارد مسجد که می شم وسعت و ستونهای متعددش، ابهت مسجد رو بیشتر به چشم میاره. هرچند کسی همراهم نیست و به ظاهر اولین باره که دارم اینجا قدم می ذارم ولی انگار کسی داره منو به سمت محدوده اصلی مسجد هل می ده (حتما می دونین که چندین بار وسعت مسجد رو افزایش دادن و محدوده اولیه مسجد النبی تو قسمت جنوب حرمه- نقشه مسجد النبی(ص) + ) ازدحام جمعیت تو یه منطقه نشون می ده که دارم به حرم پیامبر(ص) نزدیکتر می شم. از دور و از لابلای ستونها چشمم به حریم خونه پیامبر(ص) (که مزارشون هم همونجاست) می خوره. چند لحظه فقط مات و مبهوتم. نمی دونم چیکار باید بکنم؟!!! نا خودآگاه، کمی عقب تر از اونجا می شینم. انگار دارم خواب می بینم. به خودم که میام می بینم نم نم اشک داره چشمهام رو می شوره تا بهتر بتونم حرم رسول الله(ص) رو ببینم.... چیزی نمی تونستم بگم. فقط تند و تند می گفتم آقاجون ممنونتم که منو راه دادی.... ممنونتم....

پی نوشت:
- کاش در این رمضان لایق دیدار شوم...
- رفقا! دعا برا هم دیگه و قبلش برا آقا(عج) یادمون نره.
- اگه از اول نخوندین، بد نیست قسمت اول این سفرنامه رو هم بخونین.
- آلبوم عکس مدینه و مکه رو هم تو لینکهای سمت راست گذاشتم، بعضی هاشون خیلی دیدنیه.

همین

حرف دل شما()

لیست کل یادداشت های این وبلاگ

روضه شب سوم ....
عرفه...
مخارج حروف!!
ذکر قنوت نوجوانی ره بر
یکی دیگه هم رفت... کی نوبت ماست؟؟
[عناوین آرشیوشده]

چهارشنبه 103 آذر 28

امروز: 30 همراه

دیروز: 8 همراه

فهرست

[حرف دل]

[ RSS ]

[من کیم؟]

[برقراری ارتباط]