پارسي يار
شبکه اجتماعي پارسي زبانان [نسخه آزمايشي]
شبکه اجتماعي پارسي زبانان [نسخه آزمايشي]
RSS
يه معلم
.: حرف دل :.
پيام هاي برگزيده مجله پارسي نامه اتاق پيشنهادات پارسي نامه همه‌ي پيامهاي پارسي يار
يه معلم
.: حرف دل :.استان تهران / تهران
پيام هاي برگزيده مجله پارسي نامه اتاق پيشنهادات پارسي نامه همه‌ي پيامهاي پارسي يار
برگزيدگان مجله در فروردين 1404
1 - در انتظار آفتاب
سي رتبه برگزيده بر اساس تعداد کل پيام در مجله
1 - آواي روستا
2 - « لنگرودي »
3 - *ابرار*
4 - ذره بين زنده
5 - * گل نرگس *
6 - تبسم بهار ♥
7 - قافيه باران
8 - خادمة الشهدا
9 - علي در کلبه درويشي
10 - محمد_عابديني
11 - ياسيدالکريم
12 - هما بانو
12 - * کميل *
13 - .:راشد خدايي:.
14 - *بنت فاطمه*اظهر
15 - گلهو قطعه اي ازبهشت
16 - انديشه نگار
17 - *زهرا.م
18 - مجنون الحسين ع
19 - *ميثم*
20 - ||عليرضا خان||
21 - شبستان نور
22 - * هاتف *
23 - در انتظار آفتاب
24 - «امير معظم»
25 - *قاصدك*
26 - ♥ ح. بالايي
27 - ساعت يك و نيم
27 - محمد جواد س
28 - شهريار کوچه ها
28 - مهسا خانوم
29 - ميراب عطش
30 - قلمدون
30 - *سحربانو*
+
نمي خوام تو اين ايام ربيع، ناراحتتون کنم ولي انقدر اين ظلم بزرگه و کثيفه که نميشه آروم از کنارش گذشت......
حرف دل پذيراي همه عاشقان مادر ساداته(س)
^ 86/12/21
+
به بهانه ايام سالگرد شهادت علمدار بي دست لشگر خميني(ره)، حاج حسين خرازي
حسين رزمنده خانه به دوشي بود که بعد از هفت سال، سر انجام در زمستان پر سوز و داغ 1365 در شلمچه ساکن شد؛ خانه اي جنوبي با دري رو به آفتاب!
او مرواريدي بود که در بيست و هفتمين سال خود، صدف دنيا را شکافت تا در دريايي که متعلق به آن بود، غوص کند.
با يک دست او، خط مي شکست؛ دشمن جا مي خورد و بچه ها جان مي گرفتند. راه او راهي بي بهانه بود. با همان يک دست، تمام دستهاي مسلح جبهه را رهبري مي کرد.
اويس جبهه ها با لهجه اي به شيريني گز، استادي مي کرد.
و امروز جاي "تنديس يک دست حسين خرازي" بر دروازه شهر اصفهان خالي است تا ديگر کاشيکاريهاي لاجوردي مساجد، به خود ننازند و افتخاري مضاعف را براي اصفهان ثبت کنند.
حسين هم مرد خدا بود و هم مرد جنگ، و چه مرد جنگي بود که وقتي روي خاک افتاد خلأ وجودش از هزار مرد بيشتر حس مي شد....
يادش زمزمه نيمه شب جاماندگان باد.....
^ 86/12/12
+
به بهانه ايام سالگرد شهادت علمدار بي دست لشگر خميني(ره)، حاج حسين خرازي
حسين رزمنده خانه به دوشي بود که بعد از هفت سال، سر انجام در زمستان پر سوز و داغ 1365 در شلمچه ساکن شد؛ خانه اي جنوبي با دري رو به آفتاب!
او مرواريدي بود که در بيست و هفتمين سال خود، صدف دنيا را شکافت تا در دريايي که متعلق به آن بود، غوص کند.
با يک دست او، خط مي شکست؛ دشمن جا مي خورد و بچه ها جان مي گرفتند. راه او راهي بي بهانه بود. با همان يک دست، تمام دستهاي مسلح جبهه را رهبري مي کرد.
اويس جبهه ها با لهجه اي به شيريني گز، استادي مي کرد.
و امروز جاي "تنديس يک دست حسين خرازي" بر دروازه شهر اصفهان خالي است تا ديگر کاشيکاريهاي لاجوردي مساجد، به خود ننازند و افتخاري مضاعف را براي اصفهان ثبت کنند.
حسين هم مرد خدا بود و هم مرد جنگ، و چه مرد جنگي بود که وقتي روي خاک افتاد خلأ وجودش از هزار مرد بيشتر حس مي شد....
يادش زمزمه نيمه شب جاماندگان باد.....
^ 86/12/12
▌► | ►